Imane: ‘Het is hier veilig, heb ik het gevoel. Je denkt niet: ik moet mezelf bewijzen. Je kan rustig je eigen ding doen en er zijn altijd wel mensen die hetzelfde fijn vinden als jij. Het Eckart voelt ook echt als mijn school. 

Het liefste heb ik v&m (vormgeving & media), dat is een creatief en vrij vak. We zitten met een klein groepje en kletsen en werken tegelijk. Muziekje op, theetje erbij. De sfeer is heel fijn. Ik ben nu bezig met het verhaal van de Griekse godin Psyche. Ik verbeeld wat zij meemaakte. Zoals ik het zie, wilde ze vooral meer vrijheid in haar liefde. Tegen een houten achtergrond maak ik een gipsen beeldje dat daar uitkomt. Dat eigenlijk daaruit losbreekt. 

Als minimentor zit je tussen de leerling en de docent in. Je herkent jezelf in de nieuwe brugklassers, maar zij kijken echt tegen je op. Sommigen spraken me aan met ‘mevrouw’. Op brugklaskamp was er iemand die snel overprikkeld raakte; die vond ons comfortabel genoeg om z’n verhaal bij te doen. Dan zaten we even te kletsen en kon hij daarna weer met de klas verder. Je bent een soort comfortpersoon: genoeg ervaring om te helpen, maar niet autoritair genoeg om eng te zijn, haha!’ 

Mick: ‘Vijf jaar Eckart, het gaat veel sneller dan je denkt. Ik herinner me de dag dat we hier kennismaakten nog goed. Ik vond het best eng, want ik kende helemaal niemand. Je scant al die mensen een beetje. Met wie zou ik vrienden kunnen worden? En je denkt dat jij de enige bent die zich zo voelt, maar iedereen voelt zich zo. 

Je ziet je nieuwe klas voor de vakantie heel even en de maandag erna ook. Vervolgens word je meteen die bus in geduwd om op kamp te gaan. En dan zit je daar. Ik vind dat echt iets goeds van het Eckart: meteen op kamp sturen. Je krijgt de kans om met iedereen kennis te maken doordat je spellen doet in allerlei groepjes. Iedereen wordt op z’n gemak gesteld. Dat helpt. 

Nu ik in vwo 5 zit, ben ik alvast een beetje aan het kijken naar studies, anders moet dat allemaal in het examenjaar gebeuren. Ik ben dit jaar twee keer naar open dagen op de Technische Universiteit geweest. Het is groot daar, héél groot. Het is niet zoals hier: je zit met je klasje en alle mensen die je kent. Toch weer een beetje het brugklasgevoel.’