‘Ik kan er ontzettend van genieten als we even hélemaal los kunnen. Een pretles, noem ik dat. Bijvoorbeeld bij het James Bondspel: lekker muziekje op en knallen op dat parcours! Dan zie ik die zweetkoppies en die rode wangen. Even een uurtje ontspannen op een zware schooldag. 

Maar lo gaat óók echt over hulpverlenen en samenwerken. Met mijn vwo 2 heb ik acrogym gedaan, waarbij de leerlingen een menselijke piramide moeten maken. De eerste les is dat best wel spannend: je gaat met je blote voeten op klasgenoten staan. Dan moet je echt wel over een drempel heen. Maar als ik dan zie wat ze na drie lessen bouwen en hoe ze met elkaar omgaan! Degene die het het spannendst vond, maakte uiteindelijk het topje van de toren. 

Het állerbelangrijkst vind ik dat een leerling zich op z’n gemak voelt; dat-ie met een gerust hart naar lo komt. Als ik merk dat dat niet zo is, ga ik in gesprek. Hoe komt het dat gym voor jou zo spannend is? Wat kunnen we eraan doen om het beter te maken? Als het bij een specifiek onderdeel is, kan ik een andere taak geven. Dan ga je bijvoorbeeld niet ringzwaaien, maar help je mij met het verstellen van de ringen. Het is gewoon niet nodig om met een knoop in je maag te komen.

Dit is pas mijn eerste schooljaar op het Eckart. In het begin voelde ik me écht een brugklasser. Voor m’n gevoel liep ik overal achteraan, terwijl ik juist iemand ben die d’r zaakjes graag goed geregeld heeft. Bij de eerste rondleiding dacht ik zelfs: deze school is echt heel groot, ik ga hier nooit de weg vinden! Lokaal T21? Waar moet ik naartoe? En dan loop je dus drie keer verkeerd, maar de vierde keer vind je het meteen. Nu is dat hele nieuwe er gelukkig af; dat geeft rust. Ik verheug me op het volgende schooljaar.’